Раҳонидани Тоҷикистон аз вартаи ҷанги шаҳрвандӣ, наҷоти марзу буми миллӣ аз нобудию завол, хунсо кардани нақшаҳои шуми бозингарони сиёсии минтақавӣ ва берунӣ, барқарор кардани хоҷагии халқи ҷумҳурӣ, ки дар ҳоли пора гаштан ва нобудӣ қарор дошт, сохтани давлати миллӣ
«Иҷлосияи XVI Шӯрои Олӣ давраи бунёдкории мардуми Тоҷикистонро ба зуҳур овард, сатҳи худшиносӣ, асолати ватандорӣ ва ифтихори миллии шаҳрвандонро хеле боло бурд», — навиштааст Роҳбари Хадамоти матбуоти Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, доктори илмҳои таърих, профессор, узви вобастаи АИ ҶТ Абуфаттоҳ ШАРИФЗОДА дар мақолаи худ, ки дар маҷмӯаи тозанашри Академияи илмҳои Тоҷикистон «Иҷлосияи XVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон: ибтидои сулҳу субот» чоп шуд
Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон-иди бузурги умумимиллӣ, тантанаи волоияти қонун ва маҳбубияти хоссае мебошад, ки дар ин рӯз сипосгузорӣ намудан ба хизматҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар Эмомалӣ Раҳмон ҳамчун шахсияти сулҳофару бобаракат боиси дастгирист. Бояд зикр намуд, ки имрӯз Тоҷикистон
Таърихи давлатҳо ва миллатҳо санаҳоеро абадан дар ёд мегирад, ки дар ҳамин вақту замон дигаргуниҳои куллӣ ба вуқӯъ пайваста, раванди рушди онҳоро куллан тағйир додааст. Маҳз аз ҳамин сабаб омили вақту замон дар қонунияти умумии рушди давлатҳо ҳамчун организмҳои зинда ва доимо дар ҳолати рушд қарордошта
