Зимистони Душанбе...
Нашр шуд. Сеш, 13/12/2016 - 10:59
Воқеан, вақте барф меборад, гӯё замину осмон сафед мешаванд, мӯъҷиза рух медиҳад, ҳама ҷо нур мегирад, дили мо ба ваҷд меояд, зеро барф на танҳо замину само, балки дилу рӯҳи инсонҳоро низ сафеду пок месозад.
Барфи аввал- ҳиссиёти хушу гувороеро дар дили кас бедор месозад.
Барф зуд об мешавад, вале хотироти он то дер дар қалбҳо боқӣ мемонад, ёдҳоро ба таҳрик меорад. Барфи аввал мисли ишқи аввал аст, ки дилҳоро ба шӯр оварда, ноаён ё ногаҳон ғайб мезанад.
Барф-ин рамзи нур, покизагӣ ва аз нав эҳё
